گورستان پنهان ستارگان در راه شیری کشف شد
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۹۱۴۹۰
یک تصویر ترکیبی از دادههای تلسکوپهای رادیویی Parkes و ASKAP بقایای ابرنواختر جدیدی را نشان میدهد که تاکنون دیده نشده بود.
مدلهای ساخته شده از جهان هستی پیشبینی میکنند که بقایای ابرنواخترها باید بسیار رایجتر از آنچه هستند، باشند. اکنون، تصویر جدیدی از تلسکوپهای رادیویی حساس نشان میدهد که این بقایا اغلب از دید ما پنهان ماندهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اغلب ستارگان وقتی به پایان عمر خود میرسند، به عنوان یک ابرنواختر منفجر میشوند و ابری از مواد در حال گسترش را از خود به جای میگذارند.
ابرنواختر (Supernova) یک انفجار عظیم و درخشان ستارهای است. این انفجار زمانی رخ میدهد که یک ستاره پرجرمِ در حال مرگ، شروع به خاموش شدن میکند. آن گاه بهطور ناگهانی منفجر میشود و مقدار بسیار زیادی نور تولید میکند و باقیمانده ستاره به صورت یک تپاختر یا ستاره نوترونی و یا شاید سیاهچاله برجای میماند.
در این انفجار، ستاره ماده خود را به سوی فضا پرتاب میکند و ممکن است درخشندگی آن به مدت چند روز از کل یک کهکشان هم بیشتر باشد. گفتنی است که هنوز هم میتوان بقایای درخشان ستارههای منفجر شده را که صدها یا هزاران سال پیش از هم پاشیدهاند، مشاهده کرد.
ابرنواخترها به قدری درخشان هستند که حتی یکی از همین ابرنواخترها در گذشته، در چین و در روز با چشم غیر مسلح مشاهده شده است.
در کهکشان خودمان بهطور میانگین در هر قرن یک یا دو ابرنواختر رخ میدهد که برخی از آنها نیز در پسِ غبارِ کهکشان پنهان میشوند. آخرین ابرنواختر قطعی که در راهشیری دیده شد، ابرنواختر کپلر در سال ۱۶۰۴ میلادی بود، اما اخترشناسان بهویژه رصدگران آماتور تعداد بسیار بیشتری را در دیگر کهکشانها یافتهاند.
اما داستان به همین سادگی نیست. ستاره شناسان بر اساس سن و چگالی کهکشان راه شیری محاسبه کردهاند که ما باید بقایای ابرنواختر را تا پنج برابر بیشتر از آنچه تاکنون کشف شده است، ببینیم. این موضوع یک سؤال روشن ایجاد میکند که پس این بقایا کجا هستند؟
آن چه مشخص است این است که محاسبات ستاره شناسان اشتباه نیست و در واقع بقایای ابرنواخترها در کهکشان وجود دارند، اما مسئله این است که آنها از دید اکثر ابزارهای ما پنهان هستند.
اکنون ستاره شناسان برای شناسایی آنها، مشاهدات دو تلسکوپ رادیویی در استرالیا، یک تلسکوپ رادیویی معروف پارکس (Parkes) و ASKAP را که هر کدام دارای مزایای متفاوتی هستند، ترکیب کردند. تلسکوپ رادیویی پارکس قادر است دادههای گستردهتری را ثبت و ضبط کند، در حالی که رصدهای ASKAP وضوح بالاتری دارند و جزئیات بسیار خوبی ارائه میدهند.
این دو تلسکوپ رادیویی با ترکیب قدرتهایشان، منطقهای حدود یک درصد از صفحه کهکشانی کهکشان راه شیری را ترسیم کردند. در این منطقه معمولاً هفت مورد بقایای ابرنواختر قابل مشاهده است، اما تصویر جدید حاصل از ترکیب دادههای این دو تلسکوپ رادیویی بیش از ۲۰ مورد جدید را هویدا کرد.
حبابهای درخشانتر در تصویر حاضر، بقایای ابرنواختر هستند، در حالی که لکههای سبز نشاندهنده گاز هیدروژن بین آنهاست که میتواند به تولد ستارگان جدید کمک کند.
ابرهای گازی شبحمانند به لطف ترکیب نقاط قوت هر تلسکوپ رادیویی، جلب توجه میکنند. در تصویر پارکس، این منطقه به شکل یک مه سبز رنگ با دو گوی قرمز درخشان به نظر میرسد. تصویر ASKAP نیز جزئیات بقایا را نشان میدهد، اما تصویری از نحوه اتصال آنها به ما نشان نمیدهد. با این حال، ترکیب این تصاویر با هم، یک گورستان ستارهای نامرئی را عیان میکند.
پژوهشگران اعلام کردند که این تازه آغاز ماجراست، چرا که هر دو تلسکوپ در حال حاضر برای پروژههای طولانیمدتی استفاده میشوند که بخش زیادی از کهکشان راه شیری را ترسیم میکنند و منطقهای حدود ۱۰۰ برابر بزرگتر از این تصویر را با همان سطح جزئیات به تصویر خواهند کشید. این دو تلسکوپ در نهایت میتوانند ۱۵۰۰ بقایای ابرنواختر جدید را به ما نشان دهند.
منبع: پول نیوز
کلیدواژه: تصویر تصویر باستانی جهان انفجار انفجار انفجار هسته ای بقایای ابرنواختر تلسکوپ رادیویی ابرنواختر ها دو تلسکوپ راه شیری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۹۱۴۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصاویری از اجساد سالم؛ راز مومیایی خود به خود مردگان در یک منطقه چیست؟ (۱۶+)
در شهر سن برناردو پدیدهای موجب شگفتی کارشناسان و مردم آن منطقه شدهاست؛ اجسادی که فرایند تجزیه آنها مختل شدهاست.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در تصویری که در ادامه آمده است، کلووینسریس بجارانو را میبینید، زنی که مقابل یک جعبه شیشهای زانو زده است تا جسد سنگشده مادرش که ۳۰ سال پیش مرده است را ببیند.
زنی که ساتورنینا تورس د بجارانو نام داشته است، با همان لباس طرح رز و پیراهن پشمی سبزی که در آن دفن شده بود و یک گل میخک قرمز مصنوعی در دستانش در زمان خشک شده است.
بجارانو ۶۳ ساله در آخرین محل استراحت مادرش در موزهای که جسد او و ۱۳ تن دیگر از شهر سن برناردو را به نمایش گذاشته بود، به خبرگزاری فرانسه گفت: «او هنوز صورت کوچک قهوهای گرد و موهایش را دارد و به طور مرموزی پس از مرگ مومیایی شده است.»
این تنها مورد نبود؛ دهها جسد مومیایی شده از سال ۱۹۶۳ تا به امروز، به این شکل یافت شدهاند. روسیو ورگارا، راهنمای موزه، میگوید:« وقتی این اتفاقات رخ داد، برای مردم کمی غیرقابل باور به نظر میرسید؛ آنها فکر میکردند که اینها رویدادهایی ماوراءالطبیعه هستند.»
او به خبرگزاری فرانسه گفت: «با گذشت زمان، یافتن اجساد در این وضعیت بیشتر و بیشتر شد. حتی برخی از آنها هنوز چشمان خود را داشتند، عضوی که معمولاً سریع تجزیه میشود.»
در اواخر دهه ۱۹۸۰، هر سال حدود ۵۰ مومیایی در مقبره پیدا میشد، اما این میزان به تعداد انگشت شماری در سال کاهش یافته است.
پاداش پس از مرگ؟به گفته ورگارا، با وجود تلاشهای متعدد کارشناسان برای توضیح این پدیده، که در کشورهایی مانند مکزیک و ایتالیا نیز مشاهده شده است، دلیل مومیاییسازی خود به خود در سن برناردو هرگز مشخص نشده است.
ورگارا گفت:« برخی از مردم محلی «بر این باورند که این فرآیند (مومیایی کردن) به این دلیل است که فرد خیلی خوب بوده است و این یک پاداش پس از مرگ است. دیگرانی هستند که این را یک مجازات میدانند.»
تعدادی از مردم نیز بر این باورند که این اتفاق به دلیل رژیم غذایی سالم ساکنان سان برناردو و شیوه زندگی فعال و کشاورزی آنها است. اما این گفته در خصوص تمام اجساد صدق نمیکند؛ یکی از مومیاییها متعلق به خورخه آرماندو کروز است که بیشتر عمر خود را در شهر بزرگ بوگوتا گذراند و برای مرگ به زادگاهش بازگشت.
هیچ الگوی مشخصی برای مومیاییسازیها وجود ندارد؛ کسانی که درگیر این فرایند هستند، در سنین مختلف بودهاند و هیچ جنسیت یا نوع بدن خاصی غالب نیست. ورگارا گفت هیچ بخش خاصی از این گورستان وجود ندارد که مومیاییهای بیشتری نسبت به بقیه داشته باشد. بسیاری معتقدند که پاسخ باید در خزانههای دفن باشد.
اولین مومیاییها در سن برناردو تنها پس از افتتاح این گورستان که هیچ گور زیرزمینی ندارد، پیدا شد. ورگارا گفت، قبل از دهه ۱۹۶۰، این شهر دارای دو محل دفن بود که حتی یک مورد مومیایی شناخته شده نداشت. او افزود که آب و هوای این منطقه مرطوب است که معمولاً به تجزیه کمک میکند نه اینکه مانع آن شود.
دانیلا بتانکور، انسان شناس از دانشگاه ملی کلمبیا، گفت که این پدیده میتواند به دلیل قرار گرفتن این گورستان در یک شیب تند کوه باشد.
بتانکور به خبرگزاری فرانسه گفت که این فرضیه هنوز نیاز به آزمایش دارد. مطالعهای درباره آنچه اتفاق میافتد و شرایط خاصی که باعث میشود مردم مومیایی شوند، وجود ندارد. بستگان اجساد مومیایی شده باید اجازه نمایش آنها را در موزه بدهند.»